Karar gazetesi müellifi İsmet Berkan, “Türkiye’de peşinde milyonlarca insan olan Erdoğan’a sokaktan gelen bu takdir yetmiyor. O istiyor ki, dünyayı yönetenler de onu takdir etsin, onu kabul etsin. Sonra da dönsün Türkiye’de “dünya lideri” olarak anılsın. Ne var ki, son yıllarda Erdoğan Türkiye’nin Batısında kalan ülkelerden eskisi kadar takdir görmüyor. Bunun sebeplerine girecek değilim; Cumhurbaşkanı’nın dış seyahatlerine bakınca tartının nasıl Avrupa ve Amerika’dan dünyanın öbür yerlerine kaydığı görülüyor.” değerlendirmesini yaptı.
Berkan yazısında, “Batıdan kabul görmek, Batı tarafından övülmek, sayılmak ve korkulmak biz Türkler için çok değerli. Bir Arap gazetesinde Türkiye yahut İstanbul’la ilgili övücü makale çıksa haberimiz bile olmaz, olsa da umursamayız da bir kıytırık Fransız mecmuası İstanbul’u övse çabucak Türk basını alır onu haber yapar. Bu tavrı Batı karşısındaki aşağılık kompleksiyle de temaslı görmek mümkün fakat temel rol oynayan şey kabul edilme/kabul görme isteği. Joe Biden, Amerika’ya lider seçildiğinden beri Tayyip Erdoğan’la sonuncusu dün akşam üzere olmak üzere üç sefer görüştü. Yalnızca üç defa. Galiba üç yahut dört defa de telefonda konuştular. (Bunlardan birinde Biden, 24 Nisan’da “soykırım” diyeceğini önden haber vermek için aradı.) Meğer Biden neredeyse 1,5 yıldır lider. Erdoğan bu durumdan rahatsız, birkaç sefer açık açık da söyledi, “Önceki liderlerle daha sık görüşüyorduk” dedi.” tabirini kullandı.
Berkan şunları kaydetti:
“13 Mayıs günü, yani bundan 40 gün evvel Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan cuma namazı çıkışında gazetecilere İsveç ve Finlandiya’nın NATO üyeliğine karşı olduğunu söyledi. Bu, natürel dış politikayı yakından izleyenler için çok kıymetli bir haberdi. Zira Rusya’nın Ukrayna’yı işgal teşebbüsü üzerine Rusya’yla 1000 kilometreden fazla kara hududu olan Finlandiya ve tarih boyunca Rusya ile pek çok kere savaşmış olan İsveç, son 200 yıldır sürdürdükleri tarafsızlık siyasetinden vaz geçip NATO’ya katılma kararı almışlardı. Bu kararlar, Avrupa jeo-politiği açısından zelzele yaratıcı nitelikte olaylardı.
Batı, Rusya’nın Ukrayna’yı işgale girişmesi sonrası “ittifak” olduğunu yine hatırlamış ve son derece kıymetli ve kalıcı jeo-stratejik atılımlara girişmişti. İsveç ile Finlandiya’nın NATO’ya iştiraki bu bağlamda en kıymetli olaydı.
İşte bu atılımların ortasında Tayyip Erdoğan çıktı, “Şu anda İsveç ve Finlandiya ile ilgili gelişmeleri takip ediyoruz lakin olumlu bir niyet içinde değiliz” dedi.
Bu bir soğuk duştu. Bilhassa de Batı açısından. Ancak Türkiye kamuoyu açısından da şaşırtan bir durum vardı; İsveç ve Finlandiya daha evvel hiç iç tartışmaların modülü olmamıştı.
Tayyip Erdoğan’ın bu üyelik teşebbüslerini Türkiye’nin NATO müttefikleriyle ilgili meselelerini duyurmak ve bir nevi pazarlık için fırsat üzere görmesi anlaşılabilir bir şey ancak bu pazarlığı kamuoyuna direkt ileti vererek yapması şaşırtıcıydı; zira daha birinci günden aşikardı ki Türkiye sonunda bu iki ülkeye itirazlarını çekecekti. Gerçekten evvelki gün bu itirazlardan üç ülke ortasında imzalanan ve hukuksal geçerliği tartışmalı bir memorandumdan sonra vaz geçildi.
Peki ortada ne oldu? Olan şu: Cumhurbaşkanı Erdoğan, ABD Lideri Biden’dan evvel bir telefon aldı, sonra da dün akşam gerçekleşen randevuyu.
Şimdi sıra Erdoğan’ı iç kamuoyuna Batı açısından yüksek kabul gören, vazgeçilmez önder olarak pazarlamaya geldi.”