Ertuğrul Özkök, eşinin ismine gönderme yapan “Tansu’ya Mektuplar” başlığı altında yazdığı ve “newsletter” olarak paylaştığı yazılarında bugün, hayatını yitiren karikatürist Latif Demirci’ye değindi. Özkök, “Latif Türk medyasının tanıdığı en şık çizerlerden biriydi. Sokaktaki Türk vatandaşını, kahvede okey oynayan, otobüslere binen, pazarlarda alışveriş eden, stadyumları dolduran, konutunda üstünde fanilasıyla televizyon seyreden insanın gözündeki muzipliği, saflığı, cingözlüğü en yeterli anlatan çizerimizdi.” fikrini lisana getirdi.
Özkök’ün, “Bülent Arınç’tan Latif Demirci’ye giden mesaj” başlıklı yazısı şöyle:
Bülent Arınç’tan Latif Demirci’ye giden bildiri
Dün öğlen saatlerinde çok enteresan bir bildiri aldım.
Bir AKP kurucusundan geliyordu.
Bülent Arınç’tan…
Bildiri motamot şöyleydi:
“Ertuğrul Beyefendi inanın çok üzüldüm. Allah rahmet eylesin çizgileri ve espirileri çok hoştu. Çok zeki bir insandı büyük bir kayıp oldu. Lütfen yakınlarına başsağlığı dileklerimi iletiniz. Size ve eşiniz hanımefendiye selam ve sevgiler.”
Vazifemi bu yazı ile yerine getiriyorum.
Bülent Arınç bu bildirisi neden bana yazdı?
Zira ona Latif Demirci’nin mevt haberini ona ben verdim.
O vakit diyeceksiniz ki, “Niye haberi ona verme gereksinimi duydun?”
Onun da sebebi şu:
Bülent Arınç bir orta siyasete orta verip, meskenine çekilmişti.
İki yıl sonra tekrar siyasete dönüşünde, onu ziyaret etmiş ve bir müddet sohbet etmiştim.
O gün bana şunları söylemişti:
“Bu 2 yıl boyunca çok düşündüm. Bu müddette öfkelerimden arınmaya çalıştım. Eşimin bu hususta bana çok yardımı dokundu. O günlerde şunu anladım ki, özgür bir basın, makul bir muhalefet hepimiz için yeterlidir. Mesela bu periyotta Latif Demirci’nin karikatürleri beni çok etkiledi. Bizi eleştiriyordu lakin muhalefeti de eleştiriyordu. Ahmet Necdet Sezer üzerine yaptığı bir karikatürü hiç unutmadım, saklıyorum.”
Bülent Beyefendi, birlikte Leman mecmuasına gidelim
O günlerde iktidar Leman mecmuasına ağır biçimde yükleniyordu.
Onun üzerine ben de “Sayın lider haydi birlikte gidip Leman mecmuasını ziyaret edelim” dedim.
O da “Çok âlâ olur” dedi.
Ne yazık ki o ziyareti gerçekleştiremedik.
Ahmet Hakan dün Hürriyet’te “Latif Demirci’nin yeri doldurulamaz” diye yazmış.
Çok doğru…
Doldurulamaz.
Niçin doldurulamayacağını da en hoş anlatan şeylerden biri Bülent Arınç’ın işte bu samimi iletisidir.
Fanilayla televizyon seyreden vatandaş her şeyi anlatıyordu
Latif Türk medyasının tanıdığı en şık çizerlerden biriydi.
Sokaktaki Türk vatandaşını, kahvede okey oynayan, otobüslere binen, pazarlarda alışveriş eden, stadyumları dolduran, meskeninde üstünde fanilasıyla televizyon seyreden insanın gözündeki muzipliği, saflığı, cingözlüğü en yeterli anlatan çizerimizdi.
Yarattığı Press Beyefendi karakteri medyaya en şık eleştiriydi
Hepimizi eleştirirdi.
Birçok köşeyazarının beni yerden yere vurduğu, hakaret ettiği günlerde, benden esinlenerek “Press Bey” isimli bir köşe müellifi karakteri yaratmıştı.
Elinde kıymetli şarapla, tatillerde başında şapkasıyla şezlongda yatan, rock konserlerinde dolaşan, bir karakterdi bu.
Birinci sefer Türk basının bana nazaran en büyük yöneticilerinden biri olan Neyyire Özkan’ın hazırladığı Hürriyet Pazar’da yayınlandı bu karakter.
Neyyire beni çok yeterli tanıdığı için bana hiç sormadan yayınladı bu karikatürü.
Gördüğüm an gülmekten yere yıkıldım.
O karakter kitap haline geldi.
Konutumda baş ucu kitabımdır.
Bugüne kadar kimse beni bu kadar şık, bu kadar ince, bu kadar keyifli ti’ye almadı.
Hepimizi yerli yerine oturtan kusursuz çizgilerdi bunlar.
Latif, Tommiks üzereydi yaralamadan vururdu
Latif büyük bir çizerdi.
İnsan psikolojisini görsel olarak hayal edebilen bir yeteneği vardı.
Elindeki silah nükleer güçteydi.
Lakin onu hiçbir vakit öldürücü bir ok yahut mermi haline getirmedi.
Yaralamadan vururdu sizi daima.
Tıpkı çocukluğumun günahsız kahramanı Tommiks üzere, “zıp..zıp” diye giden mermileri, karşısındaki insanın elini bile değil, yalnızca elindeki silahı vurup düşürürdü.
Onun sözlüğünde “etkisiz hale getirmenin” manası buydu.
Yeri doldurulamayacak biricikliği budur işte.
Zarafeti…
İnsancıllığı…
İnsan sevgisi…
O Türkiye’nin temiz yıllarından miras, bir tektaştı
Onun lügatında nefret yoktu.
Yalnızca saf itirazlar vardı.
Türkiye’nin pak yıllarından bize miras kalan şık bir tektaştı Latif…
Yarın cenazesini kaldıracağız.
Onu son bir hatıra ile uğurlamak istiyorum.
Bekir’i kaybettiğimiz gün bana çizdiği karikatür
Bekir Coşkun’u kaybettiğimiz gün onu aradım ve “Latif benim gazetedeki köşem için Bekir’e bir veda karikatürü çizebilir misin?” diye sordum.
Her zamanki üzere “Bir bakayım” dedi.
Yarım saat sonra o efsane veda çizgisi önümdeydi.
Kanatlanıp göklere uçan bir Bekir…
Ve bulutların üzerinde, arşıâlâda, onu heyecanla bekleyen sevgili Pako’su…
Çok ağlamıştım o gün…
Artık elimde yetenek olsaydı, birebir çizgiyi Latif için çizerdim.
Onu da bir melek üzere kanatlarıyla göklere yükselirken gösterirdim.
Üstte, bulutların üstünde ise Oğuz abi, Tekin Aral, Bekir Coşkun onu bekliyor olurdu…
Doğal ki, kuyruğunu sevgiyle sallayan heyecanlı Pako da…
Onsuz bu çizgi eksik kalırdı…
TIKLAYIN | Karikatürist Latif Demirci’nin akabinde: “Türk mizahı ve karikatürü için yeri doldurulamaz bir kayıp”
TIKLAYIN | Karikatürist Latif Demirci hayatını kaybetti!
TIKLAYIN | Murat Doküman yazdı: Latif…