Türk-İş Genel Lideri Ergün Atalay, taban fiyata yapılan yeni artırıma ait olarak, “Enflasyon devam ettiği sürece alacağın artırımın bir değeri yok. Bana artırım ver, arttan ekmeğe peynire artırım yap, ehemmiyeti yok. Bana artırım da verme enflasyon da olmasın” görüşünü savundu.
Türk-İş Genel Lideri Ergün Atalay, Habertürk TV’de Fatih Altaylı’nın Teke Tek programında soruları yanıtladı. Atalay, EYT, süreksiz personel ve taşeronda çalışanların durumunun bu sene çözüleceğine inandığını söyledi. Çözülmediği takdirde ise “Sendikacılığımızı noksansız yaparız” diye konuştu.
Sözlerinin başında “1 milyon 270 bin emekçiyi temsil ediyoruz. Yüzde 14’ü sendikalı Türkiye’de. Maalesef son çeyrek asırdır sayı bu. Biz kamuda 200 bin civarındayız, geriye kalan özel dalda. Büyük firmaların tamamına yakın örgütlüyüz. Tablo Türkiye’de yüzde 14 sendikalı. Bu tablo Türkiye’ye yakışmıyor. İktidar yahut muhalefet partisinden biri çıkıp söylese ‘örgütlenin’ dese. Kazanıyorsan vereceksin, kazanamıyorsan vermeyeceksin. Malına çökecek halimiz yok. Geçen gül tekstli firmasında bayram öncesinde 100 kişi işten atıldı. Tıpkı biçimde Denizli’de bu tablo Türkiye’ye yakışmıyor” diye konuşan Türk İş Lideri Ergün Atalay, konuşmasını şöyle sürdürdü:
“Ben emekçiye yakınım, Türkiye’ye yakınım. Ne delegeliğim ne üyeliğim ne de adaylığım var. Bunu üyelerim de bilir. Biz o periyotta minimum fiyatlı üye sayımız yüzde 1’i geçmiyordu. Sarı Yelekliler gündemdeydi. Basın mensupları sordular, ‘ne düşünüyorsunuz’ dediler. ‘Ben sarı marı bilmem bizde tulum var’ dedim. Demediklerini bırakmadılar. Bir sendika lideri ‘Bu ülkeyi karıştırıyor’ dedi. Ben orada taban fiyatın geçinemediğini anlatıyordum orada”
Atalay’ın açıklamaları şöyle:
“Mikrofon açık konuşuyorum”
2019 yılında 17 Ağustos’ta bir siyasi partimizin genel lideri çıktı konuştu. Gittim kendisine anlattım. Ben hiçbir kontratta tarım için, güç, metal, güvenlik, havada yetkili değilim. Ben orada temsil noktasındayım. Bir karar verdik. Dediler ki ‘yüzde 7’yi bulduğun vakit imza at’. Zehra Hanım bakandı. Taşerondan personellerin takıma geçmesi lazım olduğunu söyledim. Onlara da artırımı söyledim. Ortadan 4 saat geçti. Anlaşmama noktasına geldik. Benim liderler dedi ki, ‘Başkan bu taşeron mukavelesi değil kamu sözleşmesi’. Mikrofon esasen açık, konuşuyorum. Önümde basın mensupları var. Ben emekçi neredeyse, Türkiye’nin çıkarları neredeyse oradayım.
“25 bin 750 TL alıyorum”
Ben hiç ikramiye almıyorum. Türk İş’te çalışan iki çalışanın maaşını alıyorum. 25 bin 750 TL alıyorum. Türkiye’nin hiçbir yerinde Adapazarı dışında meskenim yok. Ankara’da, İzmir’de, Antalya’da meskenim olmadı. 48 yaşında kaloriferli mesken gördüm hayatımda. Afyon’da bir dükkan payına girdim 2 bin 500 TL kira alıyorum. Ne bankada param ne de otomobilim var. Hiç bisikletim bile hayatımda olmadı. Bunu sendikacı arkadaşlarım bilir, Adapazarlılar bilir. Ödemiş’teki adam ne bilsin. Her ay Türk İş’ten temsil giderim var. Haftada 15 gün 10 tane düğüne gidiyorum. Her ay temsil sarfiyat hakkım var. Hayatımda hiç kullanmadım. Harcırahlarımı hayatımda kullanmadım. Aksi kanıtlansın Türk İş’e gelmem, Adapazarı’ndaki evimden çıkmam. Demiryollarında personelimin iki misli maaşını alıyorum.
“Cumhurbaşkanımıza sorunları ilettim”
İlk taban fiyat artışıyla ilgili açıklama 16 Mart’ta AK Parti Küme Başkanvekili yaptı. 18 Mart’ta Çanakkale’de kardeşimize sordum. Dedi ki, ‘ileride olabilir’ diye laf etti. Sonra ‘Sayın Bakanım bu türlü bir şey var mı’ dedim. Bakan ‘Aralık’ta’ dedi. Her ayın 4’ünde enflasyon açıklanıyor. Her ay açıklanan ayda bize verin eşel taşınabilir üzere diye. Mart, Nisan, Mayıs geçti. Cılız sesler çıkıyor. Sokak, pazar, marketteki personelin alım gücünün düştüğünü görüyorum. Sonra 16 Haziran’da Cumhurbaşkanından randevu istedik. O gün Soma’dan 153 personel çocuğu geldi. Onlara Türk İş’te konuşma yapacağım. O ortada sayın Cumhurbaşkanımız bize randevu verdi. Televizyonlarda altyazı geçiyor. Çıktım basın mensuplarının önüne olanı anlattım. ‘Cumhurbaşkanımıza sorunları anlattım’ dedim.
“Asgari fiyat kâfi değil”
Cumhurbaşkanımız da ‘Çalışma Bakanım yurda dönsün, konuşalım, sana haber veririz’. Ortadan 1 hafta geçti, bizi çağırdılar. Tıpkı komitesi yolladık oraya. Patron sendikası lideri, bakanım ve ben oradayım. Bakan Beyefendi ‘Fiyat artışları ortada, bir şey yapmamız lazım, ne düşünüyorsun’ dediler. Türk İş üyelerinin yüzde 3’ü taban fiyat alıyor. Bu DİSK’te de bu türlü, Hak İş’te de bu türlü. Ben sayın Bakan’a ‘enflasyonu istiyorum’ dedim. Oturduk, ortadan vakit geçti. Sonraki gün bir daha oturduk. Son noktada ‘Sayın Cumhurbaşkanı İspanya’dan dönüyor, İstanbul’a gidelim’ dendi. ‘Türk İş’in kırmızı çizgisi yüzde 30’ dedim. Özel dal ben masaya oturmam diyor. Ben de oturmazsam nasıl çıkacak bu taban fiyat? Mecburuz, kanun var. Taban fiyat kâfi mi, değil, davul çalınır mı, değil. Bu bir orta artırım. 50.47 aldık Ocak ayında. Kimseden duymadım ‘Türk İş yeterli yaptı’ diye.
“Aradaki kaybı aralık ayında masaya koyarız”
İstanbul’da Bakana ‘Ben yüzde 25’e masaya oturmam’ dedim. Patronun başında Özgür Beyefendi var. ‘Sizinle masaya oturur, bedel öderim’ diyor. Muhteşem bir şey değil fakat bu geçiş periyodunda yapılan bir şey. Patronu de ikna ettik. 100 kişi işten atılmıştı. Cumhurbaşkanı telefonla aradı, ‘Bayram yaklaşıyor bunları işe alın’ dedi. Burada yüzde 30 aldık. Aralık ayı geldiği vakit ne kadar kayıp varsa onları almadan ne masaya oturur, ne de o işe müsaade ederiz. Enflasyonun üstüne çıkarız. Bizim yapacağımız masayı patronu oturtmaktı. Patron oturmasaydı o artırım çıkmazdı.
“Günahım olmamasına karşın bedel ödüyorum”
Türk İş’te bir uzman kardeşimiz araştırma yaptı. Açlık 5391 TL, yoksulluk 20 bin lira. Bunu taban fiyat öncesi açıklayalım dedim. Benim elim güçlensin diye. Burada arkadaşlarımızın çalışması bu. Bununla ilgili tereddüt var mı? Ben ekonomist değilim, emekçiyim. Bu emekçi aldı beni Türk İş Lideri yaptı. Bayram sonrası grubu toplayıp tekrar bakmalarını isteyeceğim. 2014 model Türk İş’in otomobiline biniyorum. Beni Türk İş delegesi seçiyor. Ben demiryollarının lideriyim. Hizmet etme bakalım sana oy verirler mi? Ben ne milletvekili ne de güçlü olacağım. Vakit zaman günahım olmamasına karşın bedel ödüyorum.
“EYT’yi çıkarmak mecburiyetindeler”
TÜİK’in yaptığı açıklama benim de başıma yatmıyor. Uygun yapmıyorsa yetimin, kimsesizin malına el koyuyor demektir, Türkçesi budur. Tayyip Bey’i severim. Güzel yaparsa hoşuma sarfiyat, makus yaparsa da konuşurum. Türk İş olmasaydı şu anda kıdem gitmişti. Müzakere ile çabayı birlikte yaparım. Kıdemle ilgili İzmit’te 140 bin şahısla miting yaptım. Ben EYT’yi her yerde söylüyorum. Şu anda toplam 5 milyon EYT’li var. Bir yerlerden başlamak lazım. Adama, bayana demişsin ki ‘Seni bu vakit emekli edeceğim’. EYT’lileri çıkarmak mecburiyetindedirler. Mikrofon sorunu taşerondan başıma geldi benim.
“Kadroya geçirmek zorundalar”
O yasa çıkarken Binali Beyefendi Başbakan. Gittik anlattık. Yasanın bir kısmı düzeldi. Binali Beyefendi ‘Bundan sonra devlet ne vakit personel alacaksa taşerondan alacak’ dedi. Bu sene bitmeden taşeronla ilgili deva bulmak lazım. 70 bin civarında insan. 200 metre dorukta karda güç personeli bunlar. Bunları takıma geçirmek zorundalar. 25 sene çalışan süreksiz emekçi var. Erzurum’da bayan hemşire çalışıyor, kocası Diyarbakır’da astsubay. 3 senede bir görüşüyorlar, bu da çözülmesi gereken bir sorun. Balerin geçti, sportmeni geçti, enerjici geçmedi. Bir vakit daha bekleriz, oldu oldu, olmadı sendikacı ne yapması gerekiyorsa onu yaparız.
“Bu işin Türkçesi, enflasyon da olmasın, artırım da verme”
Asgari fiyat bu ay artırımlı başladı. Ağustos’ta arkadaşlarımız artırımlı alacak. Talebim şu; bir evvela işten çıkarmamayla ilgili Bakanlık ünite kursun. Bizde kuruyoruz. Kim işten çıkıyorsa bizi arayacak. İki istediğin artırımı al, enflasyonun devam ettiği surece artırımın bir değeri yok. Muhalefet, iktidar, sivil toplum örgütleri bununla ilgili bir çalışma yapmak durumunda. Bir an önce bu enflasyonla ilgili uygun bir çalışma yapmak lazım. Bu işin Türkçesi, enflasyon da olmasın, artırım da verme. Toplumun, şahsımın, Türk İş’in talebi bu.
“Düzgün patronlarımız var”
İşçinin, memurun sendikası olur. Milletvekilinin, bakanın sendikası olmaz. Bizim sendika diye bir şey yok. Patronun sendikası, işverenin sendikası olmaz. Patron ‘şu sendikaya bırakın, öbür sendikaya geçerseniz’, ya da ‘sendikalı olmayın size şu kadar artırım yaparım’ diyor. ‘Kendimize nazaran sendika istiyoruz’ diyorlar. Patronlar gidiyorlar bir ilçede bir cami yapıyorlar, okul yapıyorlar. Benim paramla ne okul ne cami yapsın. Millet orada örgütleniyorsa, örgütlensin, işinden emekçiyi atmasın. Şu anda örgütleniyorsan kapının önüne koyuyor. Düzgün patronlarımız var natürel. Ben sigortasız, sendikasız emekçi çalıştırmam diyor.
“Fakir fukaraya nasıl yardımım dokunur’ ona bakıyorum”
68 yılında Demiryolları çırak atölyesine girdim. Bir tarafım Kafkas, öteki tarafım Balkan kökenli. Fabrikaya giriş sebebim 2 ton kömür. Annem ‘buraya gir ısınırız’ dedi. Fabrikaya girdim bana kefil bulamadılar, ‘okuldan kaçar’ dedi. Annem bana bir Gürcü amcayı buldu kefil olarak. Kocaman fabrika ‘Ben burada müdür olur muyum’… 79’da temsilci oldum, 90’da şube lideri, 99’da Demiryolları genel lideri oldum. Türk İş’te mali sekreter oldum, sonra lider oldum. Benim yaşım bitti Türk İş Lideri oldum. İş biraz rahatlayınca ‘fakir fukaraya nasıl yardımım dokunur’ ona bakıyorum.
“İşçi emeklisi de artırım alsın”
Memur emeklileri memur artırımını alıyorlar da emekçi emeklileri artırım niçin almıyor? Talebimiz bu. Memur emekli mukavele yapıyor alıyor, personel emeklisi de alsın. Bunu çözmek zorundalar. Ben muhaleet, iktidar falan bilmem. Hangi genel liderin personelden, hangisinin patrondan yana olduğunu yeterli biliyorum. Ben siyasete bulaşmadan personelin, çalışanların kederini anlatıyorum. 6 bin TL maaş alan emekçi sene periyodunda 700 TL aşağı düşüyor.
