Fehmi Koru*
Birbirinden farklı eğilimleri temsil eden altı partinin birlikte hareket etme gayeli buluşmaları değerli. Başkanlar her ay bir yemek masasında bir ortaya gelip saatlerce konuşuyor ve her buluşmanın akabinde bir de ortak açıklama yayımlanıyor.
Takdire şayan bir durum bu.
DEVA Partisi başkanı Ali Babacan’ın evsahipliği yaptığı buluşmalarının akabinde, o akşam masada bir kişinin eksikliğinden kelam etmiştim; evvelki akşam ÂLÂ Parti önderi Meral Akşener’in davetiyle tekrar bir ortaya geldiklerinde, gözlerimin yeniden yedinci bir kişiyi o masada aradığını söyleyebilirim.
Bu kere da yeniden altı kişiydiler.
Masayı zenginleştirmek ve toplantılara ilgiyi artırmak gerekiyor.
Daha başlangıçta aklımdan daima şu fikir geçmişti: Her parti başkanı, evsahipliği sırası ona geldiğinde, öbür başkanlara, kendilerinin ‘cumhurbaşkanı adayı’ olarak düşündükleri bir ismi masaya çağırabilir.
İlla o kişi altı önderin üzerinde uzlaşacağı isim olmak zorunda değil; lakin kamuoyu her ay masaya davet edilen yeni bir yüzün varlığıyla muhalefetin elindeki seçeneklerin zenginliğini görmüş olur.
Görmelidir.
Liderlerin gönlünde günü geldiğinde kendi adaylıklarını masaya zorlamak üzere bir niyet yatıyor olabilir mi?
Öyle bile olsa…
Kamuoyu, bilhassa bir kulakları muhalefet cephesinde olan seçmen, ‘6’lı masa’dan her ay farklı cümlelerle söz edilse de birebir iletileri almaktan bıkma noktasına gelebilir.
Şimdinden gelmiş bile olabilir.
Muhalefet cephesinin aylık buluşmaları sonrası yayımlanan açıklamalara da yansıyan ortak kanıları artık biliniyor. Başkanlık sistemi yerine parlamenter sistemin destek edilmiş halini tercih ediyorlar ve çıkaracakları adayın cumhurbaşkanı seçildiğinde anayasanın değiştirilmiş halindeki geniş yetkileri kullanmayacak biri olmasında mutabıklar. AK Parti-MHP ittifakının iç ve dış siyaset uygulamalarını beğenmiyor, ekonomik dertleri şiddetle eleştiriyorlar.
Eyvallah.
Ayrıntılara girmemeleri anlaşılır bir durum; sonuçta her partinin tahlil için önerecekleri birbirinden farklı reçeteler olabilir.
Her bir parti, ittifak içerisindeki öteki partilerin tabanlarında duyulabilecek tasaları gidermenin teminatı durumunda. Bu da değerli.
Örnek CHP…
CHP’nin iktidar cephesinin kolay kolay kullanabildiği geçmiş yanlışlarının yeni devirde tekrarlanmayacağı Kemal Kılıçdaroğlu’nın ‘helalleşme’ açılımının vaadi; o vaadi geçerli kılan ise, her ay ‘6’lı masa’da DÜZGÜN Parti, Saadet Partisi, DEVA Partisi ve Gelecek Partisi başkanlarının yer almaları…
Aynı çeşitten bir kıymetlendirme CHP tabanından öteki partilere yöneltilebilecek tenkitleri geçersiz kılmak için de yapılabilir; Kemal Kılıçdaroğlu’nun o masadaki varlığı, kendi tabanından gelebilecek tenkitlere karşı öteki partilere açılmış bir kredi sayılabilir.
Yeterli mi?
Kamuoyu araştırmalarına bakılırsa gönül rahatlığı içerisinde bu soruya ‘‘Yeterli’’ karşılığını vermek mümkün görünmüyor.
Muhalefet cephesinin ‘6’lı masa’ etrafında buluşan partilerinin oy gücü aylardır daima tıpkı oranı koruyor.
Esas dikkate alınması gereken ‘kararsızlar’ cephesi bir türlü çözülemiyor.
Neyi bekliyor kendilerine ‘‘Bu pazar seçim olsa oyunuzu hangi partiye verirsiniz?’’ sorusuna muhatap edildiklerinde, ısrarla, ‘‘Kararsızım’’ yahut ‘‘Oy kullanmayacağım’’ yanıtını veren beşerler?
Bu soruya yanıt olarak, bazıları, lakin kazanılmış seçim sonrasında açıklanabilecek hükümet programı özelliğine sahip detaylı bir ‘yapılacaklar listesi’nin şimdiden açıklanması beklendiğini söylüyor.
Kimileri, bilhassa ekonomik badirelerin en kısa müddette üstesinden nasıl gelinebileceğine dair ikna edici bir programa muhtaçlık duyulduğundan kelam ediyor.
Ben ise, iktidar cephesini seçim tarihini erkene almaya zorlayacak bir cevvaliyetin muhalefetten beklendiğini düşünüyorum.
‘6’lı masa’ kurulması kıymetliydi muhalefet için, lakin gelinen noktada bunun kâfi olmadığı anlaşıldı. Her buluşma sonrasında verilen birbirine misal bildiriler seçim kazanılınca yapılması taahhüt edilenleri duyurması bakımından merak uyandırıcıydı; lakin birebir iletilerin tekrarı da merakı azaltma tehlikesini içinde barındırıyor.
Artık yeni bir ‘yüz’ yahut ‘yüzler’ ile imgeyi zenginleştirme vakti gelmiş üzere.
Yukarıda, daha birinci buluşma sonrasında aklımdan geçen ‘masadaki yedinci isim’ fikrini paylaşmıştım. Şimdilerde o fikrimi biraz daha şekillendirdim.
Her önder, bir sonraki buluşmaya, başka önderleri olduğu kadar gelişmeleri yakından izleyen kitleleri de ‘‘Neden olmasın?’’ diye düşündürecek kendisi dışındaki bir ismi getirse ve sofra ‘6’lı’ değil de ‘12’li’ masaya dönüşse…
Sofra varlıklı sofrası halini alır, konuşulanlar ve oradan dışarıya yansıtılacak görüşler de zenginleşir…
12 cumhurbaşkanı aday adaylı muhalefet…
Turgut Özal cumhurbaşkanı seçilmeye karar verdiğinde, kendisinden sonra ANAP genel başkanlığını ve başbakanlığı üstlenecek kişiyi belirlemek için enteresan bir yol izlemişti. 18 ismi andı ve adayın onlardan biri olacağını duyurdu. Cumhurbaşkanı seçilip Çankaya’ya çıktığı akşam ise, ilan ettiği listede yer almayan birini başbakan olarak atadı.
Fikrimin ilham kaynağı Özal’ın prosedürü; lakin sürecin bu sefer tıpkı formda sonuçlanması elbette kaide değil.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.